Het levenspad loopt niet altijd over rozen. Dat herken je wellicht ook. Als moeder van 6 kinderen, en dus heel wat kleinkinderen, zijn doornen mij niet onbekend.

Je kan op moeilijkheden reageren door bij de pakken te gaan zitten, door te stoppen.
Ik heb het altijd beter gevonden om te reageren door de moeilijkheden aan te pakken. Daar leerde ik veel van. Ze hebben van mij een rijker persoon gemaakt.

Welke moeilijkheden ook op mijn levenspad kwamen, ik heb altijd de neiging gehad ze niet uit de weg te gaan. Ik kan niet anders dan er het beste van maken, ondanks …

Gemakkelijk? Zeker niet!

Ik had, en heb, geen toverstaf die de moeilijkheden oplost. En moeilijkheden zijn nu eenmaal niet te vermijden in het leven. Maar weglopen of opgeven … neen, liever niet.

Positief naar dingen kijken, mijn intuïtie gebruiken, op een ‘andere’ manier naar de wereld rondom mij kijken … en vooral anderen helpen, dat is al heel mijn leven lang mijn dagelijkse instelling.

Met mijn blogteksten wil ik vooral deze instelling bij zoveel mogelijk mensen helpen groeien. Een positieve noot, een stukje inspiratie, uit het gewone leven gegrepen, brengt misschien een nieuw perspectief.

Ik heb ook niet de pretentie dat ik altijd alles in mijn leven goed aanpak. Het is net door de fiasco’s dat ik bijleer, dat ik groei.

Als ik iemand op het juiste moment in een andere stemming kan brengen, een sprankeltje hoop kan bieden of gewoon even een glimlach kan toveren … wel, dan is het goed.

Er is een gezegde: “zelfs de kleinste steen verandert het geluid van de rivier”. Misschien wil ik wel die steen zijn, en heel misschien zet deze steen een rimpeling in gang aan het wateroppervlak.